Yuna
8 juli 2019
Jeanet
Het verlies van Nomy heeft ons enorm aangegrepen, en nog steeds mis ik haar enorm. Ik werd gek van de stilte in huis, het thuiskomen in een leeg huis, en ik miste ´savonds het laatste wandelingetje. Ik heb heel wat tranen gelaten om het gemis van die lieverd, en af en toe overvalt het me nog steeds.
Maar....omdat we heel graag weer leven in de brouwerij wilden, zijn we half mei weer op zoek gegaan naar een pup. Nomy vergeten doe ik nooit, zij zit zó diep in mijn hart, maar ik wilde wel weer graag een hond in huis, en gelukkig dacht Matteo er net zo over. Beide waren we er van overtuigd dat het wel weer een labrador moest worden (of in ieder geval een kruising met een labrador). Mijn voorkeur ging uit naar bruin of zwart, en Matteo wilde blond of zwart, en dus...werd het weer en zwarte. Op een gegeven zagen we een advertentie van iemand die een nest puppy's had. Daar zijn we gaan kijken en hebben toen Yuna uitgezocht.
Ik wilde de "Y" (laatste letter van Nomy) weer gebruiken in een nieuwe naam. Een beetje een eerbetoon aan Nomy.
Later hebben we Yuna opgehaald bij de fokker, en zijn we naar huis gereden, dat was meteen een hele onderneming voor zo´n klein hummeltje. Maar ze deed het fantastisch, meteen in de bench op de achterbank.
En bij ons thuis begon het verkennen van haar nieuwe omgeving, en haar nieuwe leven.
Al snel hadden we door dat Yuna een heel leergierig meisje is, en ze pakt dingen heel snel op. Na een paar nachten sliep ze al beneden in de bench.
Wel had ze een moeilijke start. Ze at slecht, en na een paar dagen zijn we naar onze dierenarts geweest voor een check-up. Ze viel af, in plaats van dat ze aankwam, en woog nog maar net 3 kilo. Bij de dierenarts bleek dat ze een ontsteking aan de darmpjes had, veroorzaakt door wormen. Na een antibiotica spuit, een wormmiddel en pasta om de darmen rustig te krijgen, begon ze meteen flink te eten. En nu eet ze niet....ze vreet!!
Wandelen vond ze in het begin ook eng...van huis af lopen wilde ze niet, maar door dan met haar te spelen met een balletje, kregen we haar goed mee, en de terugweg naar huis, wilde ze het liefst een sprintje trekken. Maar inmiddels vind ze ook dat niet eng meer, en is ze helemaal happy als we gaan wandelen en lopen we steeds een stukje verder. Ik kan niet wachten tot ze mee kan met de grote wandelingen van ons, maar dat duurt nog een tijdje, omdat ze nu nog niet te ver mag lopen, i.v.m. de groei.
Inmiddels voelt ze zich helemaal thuis bij ons, en is ze een vrolijke dondersteen. Ook wij zijn heel blij met haar, en we hebben zeker weer leven in de brouwerij. Schoenen en slippers zijn niet veilig, en sleept ze het hele huis door. En voor het slapen gaan heeft ze nog even haar dolle 5 minuten, en raced ze rondjes door het huis.
We nemen haar zoveel mogelijk mee, om haar te socialiseren. Vorige week zijn we naar de Mummelsee en Allerheiligen geweest (met visite) en hebben we Yuna ook meegenomen. Ze kreeg natuurlijk heel veel aandacht, en vond het geweldig. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen, en éénmaal weer thuis, was ze moe van alle indrukken en heeft ze heerlijk liggen slapen.
En als ik ook moet werken, dan gaat ze gewoon mee. Ze kan nu nog niet te lang alleen zijn, al zijn we ook daar al mee aan het trainen, en kan ik al rustig even een uurtje weg om boodschappen te doen.
Inmiddels is Yuna al weer 14 weken, en ze groeit als kool. Toen we haar kregen, was haar favoriete slaapplekje meteen onder de bank, maar daar past ze nu natuurlijk niet meer onder en zoekt ze alternatieven, zoals onder de tafel of sinds gisteren op het voetenbankje (als ik dan niet op de bank mag, dan maar zo
). Maar ook in haar bench is ze regelmatig te vinden.
Het is een heerlijk meisje en ik geniet iedere dag van haar. En één van haar favoriete knuffels, is van Nomy geweest en was ook nomy´s favoriete knuffel. Hoe mooi is dat!
Maar....omdat we heel graag weer leven in de brouwerij wilden, zijn we half mei weer op zoek gegaan naar een pup. Nomy vergeten doe ik nooit, zij zit zó diep in mijn hart, maar ik wilde wel weer graag een hond in huis, en gelukkig dacht Matteo er net zo over. Beide waren we er van overtuigd dat het wel weer een labrador moest worden (of in ieder geval een kruising met een labrador). Mijn voorkeur ging uit naar bruin of zwart, en Matteo wilde blond of zwart, en dus...werd het weer en zwarte. Op een gegeven zagen we een advertentie van iemand die een nest puppy's had. Daar zijn we gaan kijken en hebben toen Yuna uitgezocht.
Ik wilde de "Y" (laatste letter van Nomy) weer gebruiken in een nieuwe naam. Een beetje een eerbetoon aan Nomy.
Later hebben we Yuna opgehaald bij de fokker, en zijn we naar huis gereden, dat was meteen een hele onderneming voor zo´n klein hummeltje. Maar ze deed het fantastisch, meteen in de bench op de achterbank.
En bij ons thuis begon het verkennen van haar nieuwe omgeving, en haar nieuwe leven.
Al snel hadden we door dat Yuna een heel leergierig meisje is, en ze pakt dingen heel snel op. Na een paar nachten sliep ze al beneden in de bench.
Wel had ze een moeilijke start. Ze at slecht, en na een paar dagen zijn we naar onze dierenarts geweest voor een check-up. Ze viel af, in plaats van dat ze aankwam, en woog nog maar net 3 kilo. Bij de dierenarts bleek dat ze een ontsteking aan de darmpjes had, veroorzaakt door wormen. Na een antibiotica spuit, een wormmiddel en pasta om de darmen rustig te krijgen, begon ze meteen flink te eten. En nu eet ze niet....ze vreet!!
Wandelen vond ze in het begin ook eng...van huis af lopen wilde ze niet, maar door dan met haar te spelen met een balletje, kregen we haar goed mee, en de terugweg naar huis, wilde ze het liefst een sprintje trekken. Maar inmiddels vind ze ook dat niet eng meer, en is ze helemaal happy als we gaan wandelen en lopen we steeds een stukje verder. Ik kan niet wachten tot ze mee kan met de grote wandelingen van ons, maar dat duurt nog een tijdje, omdat ze nu nog niet te ver mag lopen, i.v.m. de groei.
Inmiddels voelt ze zich helemaal thuis bij ons, en is ze een vrolijke dondersteen. Ook wij zijn heel blij met haar, en we hebben zeker weer leven in de brouwerij. Schoenen en slippers zijn niet veilig, en sleept ze het hele huis door. En voor het slapen gaan heeft ze nog even haar dolle 5 minuten, en raced ze rondjes door het huis.
We nemen haar zoveel mogelijk mee, om haar te socialiseren. Vorige week zijn we naar de Mummelsee en Allerheiligen geweest (met visite) en hebben we Yuna ook meegenomen. Ze kreeg natuurlijk heel veel aandacht, en vond het geweldig. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen, en éénmaal weer thuis, was ze moe van alle indrukken en heeft ze heerlijk liggen slapen.
En als ik ook moet werken, dan gaat ze gewoon mee. Ze kan nu nog niet te lang alleen zijn, al zijn we ook daar al mee aan het trainen, en kan ik al rustig even een uurtje weg om boodschappen te doen.
Inmiddels is Yuna al weer 14 weken, en ze groeit als kool. Toen we haar kregen, was haar favoriete slaapplekje meteen onder de bank, maar daar past ze nu natuurlijk niet meer onder en zoekt ze alternatieven, zoals onder de tafel of sinds gisteren op het voetenbankje (als ik dan niet op de bank mag, dan maar zo
). Maar ook in haar bench is ze regelmatig te vinden. Het is een heerlijk meisje en ik geniet iedere dag van haar. En één van haar favoriete knuffels, is van Nomy geweest en was ook nomy´s favoriete knuffel. Hoe mooi is dat!
0 REACTIES
REAGEER