Vrikouda
3 september 2016
Jeanet
Vandaag een heerlijk intensief dagje gehad! We hadden weer een huurauto, en hadden van onze wandelgids afgelopen week de tip gekregen voor een mooie wandeling.
Dus die tip hebben we opgevolgd; namelijk bij Avlona de Vrikouda wandeling. We zijn dus eerst met de auto naar Avlona gereden. Dit is ruim een uur rijden, maar wel een mooie route.
Het is eigenlijk dezelfde route als naar het dorp Olympos, alleen nog iets verder doorrijden. In Avlona houd ook de verharde weg op, dus daar hebben we de auto geparkeerd en zijn verder te voet gegaan. Eerst door het dorpje Avlona; een heel klein dorpje waar de tijd echt heeft stil gestaan. Geen verharde wegen, mensen in klederdracht, vervoer en landbouw met ezeltjes, geen winkeltjes, etc.
Net buiten het dorp begint officieel de wandeling van 4,2 kilometer (maar toen hadden wij er al ongeveer een kilometer opzitten).
Het eerste stuk ik heel licht stijgend over een smal pad.
Vervolgens begint de afdaling richting de kust over keien en rotsachtige paden, die soms trapsgewijs aangelegde paden.
Later is het echt opletten en de markering volgen om het doel te bereiken; een kerkje in de rotsen op het uiterste puntje van het schiereilandje. Maar eerst kwamen we nog een ander kerkje tegen, dat tegen de rotsen aan was gebouwd.
En weer verder....
Uiteindelijk bereiken we het kerkje in de grot! Echt heel bijzonder en mooi! De ingang is al heel bijzonder.
Hier hebben we ook een foto van ons samen gemaakt bij het kruis dat bij dit kerkje staat; voor ons het verste punt van de wandeling.
Hier wilden we ook even lunchen, maar de ezeltjes hadden ook wel trek en gaven ons geen rust. Daarom eerst maar weer een stukje begonnen aan de terugweg. Hier kwamen we een Duits stel tegen, dat ongeveer gelijk met ons aan deze wandeling begon. Zij zaten bij een grot te rusten, en hier zijn wij ook gestopt voor onze lunch.
Het was een mooi schaduwrijk plekje, en gezellig even geklets met de andere wandelaars.
En daarna begon voor ons het zware werk; de klim weer naar boven bij een temperatuur van 28 graden. Gelukkig stond er wel een heerlijk windje, dat voor wat "verkoeling" zorgde.
Het was echt een pittige beklimmen, maar wat een heerlijk voldaan gevoel als je het dorpje weer in zicht krijgt.
Aan het eind van de wandeling zit een kleine taverne, en daar hebben we een heerlijk koel drankje genomen! En wat een leuke mensen. Het vrouwtje was cactusvijgen aan het schillen, en we kwamen niet weg, alvorens eerst zo'n vijg te hebben gegeten. Ze vertelde dat ze ook in Olympos een taverne heeft, en toen ze ons hier een folder van gaf moest ik wel lachen; dit vrouwtje had ik afgelopen week in Olympos ook al op de foto gezet, toen ze broodjes aan het bakken was!
Daarna zijn we naar de auto terug gewandeld en deden mijn benen best pijn van vermoeidheid. Maar wat een geweldige dag! Vanavond hebben we deze mooie dag nog afgesloten met eten in de haven van Pigadia. Ach...weer 1,5 kilometer lopen...hadden we nog niet genoeg gedaan! Nu moe maar voldaan op ons balkon nagenieten.
Dus die tip hebben we opgevolgd; namelijk bij Avlona de Vrikouda wandeling. We zijn dus eerst met de auto naar Avlona gereden. Dit is ruim een uur rijden, maar wel een mooie route.
Het is eigenlijk dezelfde route als naar het dorp Olympos, alleen nog iets verder doorrijden. In Avlona houd ook de verharde weg op, dus daar hebben we de auto geparkeerd en zijn verder te voet gegaan. Eerst door het dorpje Avlona; een heel klein dorpje waar de tijd echt heeft stil gestaan. Geen verharde wegen, mensen in klederdracht, vervoer en landbouw met ezeltjes, geen winkeltjes, etc.
Net buiten het dorp begint officieel de wandeling van 4,2 kilometer (maar toen hadden wij er al ongeveer een kilometer opzitten).
Het eerste stuk ik heel licht stijgend over een smal pad.
Vervolgens begint de afdaling richting de kust over keien en rotsachtige paden, die soms trapsgewijs aangelegde paden.
Later is het echt opletten en de markering volgen om het doel te bereiken; een kerkje in de rotsen op het uiterste puntje van het schiereilandje. Maar eerst kwamen we nog een ander kerkje tegen, dat tegen de rotsen aan was gebouwd.
En weer verder....
Uiteindelijk bereiken we het kerkje in de grot! Echt heel bijzonder en mooi! De ingang is al heel bijzonder.
Hier hebben we ook een foto van ons samen gemaakt bij het kruis dat bij dit kerkje staat; voor ons het verste punt van de wandeling.
Hier wilden we ook even lunchen, maar de ezeltjes hadden ook wel trek en gaven ons geen rust. Daarom eerst maar weer een stukje begonnen aan de terugweg. Hier kwamen we een Duits stel tegen, dat ongeveer gelijk met ons aan deze wandeling begon. Zij zaten bij een grot te rusten, en hier zijn wij ook gestopt voor onze lunch.
Het was een mooi schaduwrijk plekje, en gezellig even geklets met de andere wandelaars.
En daarna begon voor ons het zware werk; de klim weer naar boven bij een temperatuur van 28 graden. Gelukkig stond er wel een heerlijk windje, dat voor wat "verkoeling" zorgde.
Het was echt een pittige beklimmen, maar wat een heerlijk voldaan gevoel als je het dorpje weer in zicht krijgt.
Aan het eind van de wandeling zit een kleine taverne, en daar hebben we een heerlijk koel drankje genomen! En wat een leuke mensen. Het vrouwtje was cactusvijgen aan het schillen, en we kwamen niet weg, alvorens eerst zo'n vijg te hebben gegeten. Ze vertelde dat ze ook in Olympos een taverne heeft, en toen ze ons hier een folder van gaf moest ik wel lachen; dit vrouwtje had ik afgelopen week in Olympos ook al op de foto gezet, toen ze broodjes aan het bakken was!
Daarna zijn we naar de auto terug gewandeld en deden mijn benen best pijn van vermoeidheid. Maar wat een geweldige dag! Vanavond hebben we deze mooie dag nog afgesloten met eten in de haven van Pigadia. Ach...weer 1,5 kilometer lopen...hadden we nog niet genoeg gedaan! Nu moe maar voldaan op ons balkon nagenieten.